Uchirtai gurvan tolgoi

Yesterday I was in Mongolian opera ballet theatre. Actually, first time there to see opera. It was really enjoyable. But some photographers were taking photos without giving minute. It made me a little bit crazy, u know that flash lights disturbing concentration.

I have read Uchirtai gurvan tolgoi when I was 10th grade. So it was really easy to understand. But some little children who don't know meaning of opera were asking what's happened and maybe they didn't enjoy. The opera's clothes, surroundings, people all things were perfect for me. Mongolian all traditions were embodied this opera. We can see Mongolian traditional life, yurt, traditional clothes, folk-tune, ballad, folk music fado, folk dance...etc. it's very recommendable for foreigners who are interested in Mongolia and also for youngsters who wanted to know about traditions.
The opera's music was wonderful. Music conductor was Tuulaikhuu, who is the one of the Mongolian best conductors. One japanese woman acted for Nansalmaa. I can't say that she was good. Coz other Mongolian women who were acted for other characters were much better than Japanese woman. Her voice didn't come out well. I hardly heard her voice. Words were Unreconizable.
People who were acted for Yunden, Khorolmaa, Balgan were excellent. Voice, acting skill all things were good.
Opera's end-plate was very good. Mongolian folk dance and Folk music (urtiin duu) were very nice and suited for opera. I was very proud of Mogolians who were acted for opera. Also Natsagdorj who is writer of opera. He had written this opera around 80 years ago. Who can write like this one now?
I was really excited and enjoyed that opera.Delighted.


PS: Photographers who were very rude there. Actually they were uncivilized. They weren't care the people who paid and wanted to get satisfaction. At least they must turn off the flash lights but they didn't. One of employer said them It's unpossible taking photos in this theatre. But they didn't want to hear her. They didn't stop taking photos. Really annoyed me:) they don't know anything about freedom!

Эрх чөлөөтэй нисмээр байна аа

Өнөөдөр яагаад ч юм, хаврын урь орсон болохоор ч юмуу энэ шүлгийг уншаад л баймаар санагдлаа.
Ц.Хулан : Эрх чөлөө

Чөлөөтэй, омголон дураараа байх би дуртай!

Чөдрөөн тасдаж гүйдэг моринд адуу адуунаас хайртай!

Талын шувуу торонд бус талдаа жиргэх дуртай

Тааваараа бус орчлон өөрөө эрх чөлөөнд дуртай!

Хязгаар үгүй эрх чөлөө хаана ч харин байдаггүй

Хазааргүй унаа, бүслүүргүй гэр гэж байдаггүй

Эрх чөлөө гэж хичнээн ч хашгирлаа гэсэн

Энэхэндээ гэж хэлэхэд би хорионд байх дуртай!

Эгэл даруу ижий, эцгийн минь голомт сэтгэлийг минь хорьдог

Энгэртээ тэвэрсэн үр, насны минь хань намайг хорьдог

Элгэн садан ард түмэн, Эх орон минь намайг хорьдог

Энэнээс илүү эрх чөлөөгөөр орчлонд би яах юм бэ?

PS: Яг үнэнийг хэлэхэд надад энэнээс илүү эрх чөлөө хэрэгтэй байнааа. Болдогсон бол дэлхийг тойрон аялмаар байна. Том том хотуудад очиж үзмээр байна. Үүрээ орхин жиргэх шувуухайтай адил байгаа бүхнээ орхиод нисмээр байна. It's feeling of mine right now!

Жилийн дараахи өөрчлөгдөж буй би

2009 оны 3 сарын 31 нд бичсэн өөрийн бичлэгээ авчрав. Одоо доор бичсэн зүйлийнхээ эсрэг өдөр болгон гүйж, хоол хүнсэндээ анхаарч илүү идэвхитэй байгаа болохоор сэтгэл нэг л сайхан байнаа. Ямар ч байсан жилийн дараа өөрийнхөө бичсэнийг харахад энэ асуудал дээр илүү сайжирсан байна. Урамтай байна шүү. ТАРГАЛАЛТТАЙ ТЭМЦЭЕ!
Feeling good...
Хавар болохоор яагаад ч юм гоё санагдаад байхийн. Заримдаа хаврын улирлаас аймаар гуниг мэдрэгддэг. Гэхдээ энэ нь just my feeling:)
Гудамжаар хүмүүс инээмсэглээд хүүхдүүд шуугилдаад, нар ээгээд үнэхээр гоё байна шүү.
Би багаасаа мираалаг хүүхэд байсийн. Намайг жоохон байхад хүүхдүүд бүдүүн гэж шоолдог л байсан жоохон хүүхэд байсан болохоор уйлаад эсвэл хэн нэгэнд ховлоод өнгөрдөг байсан. Том болсон хойноо (том болоогүй ч байж магадгүй) нээх тоохгүй угаасаа хэн ч serious бүдүүн гэж хэлээд байдаггүй болохоор тоодоггүй байжээ.

Тэгээд дараа нь Америкд очоод өөрийгөө бүдүүн гэдгийг ч анзаардаггүй байсан тэдний дунд туранхай байсан байх лдаа. Харин өнгөрсөн жил Монголд буцаж ирээд туранхай хүмүүсийн дунд (Азиуд ихэнх нь туранхай) ороод тэднээс өөр байгаагаа мэдрэх болсон. Би үргэлж л хичээдэг байсан fitness яваад дасгал хийгээд. Даанч одоо миний сайн сурах цаг болохоор тийм их цагийг дасгал хийхэд зарцуулж чадахгүй байна л даа гэхдээ энэ нь зүгээр шалтаг ч байж болохийн.
Өнөөдөр надтай шатан дээр зөрөөд өнгөрсөн дөрвөн настай хүүхэд эгчдээ бүдүүн эгч вэ гэж хэлэхэд зөрөөд өнгөрөх хүн болгон тэгж бодоод өнгөрдөг байхдаа гэж бодогдлоо. Жоохон хүүхэд цагаахан сэтгэлтэй болохоор хэлсэн байх. хүн угаасаа томрох тусмаа дотроо бодсоноо ил гаргадаггүй шд.

Яагаад ч юм заримдаа эх орноосоо зугтмаар санагдах юм:) хүнд бас сул тал гэж байж болно шдээ би төгс биш ш дээ.
anyway, энэ бүхэн миний сул тал би үүнтэй өөрийнхөө чадлаар тэмцэх хэрэгтэй хээххэхэхэхэх ингэж л тайвшруулахаас би өнөөдөр аймаар эмзэг хүлээгээд авчихаж л дээ.

Уучлаарай, би зүгээр л доторх сэтгэл хөдлөлөө барьж чадахгүй уйлж байгаа болохоор энийг биччихлээ. хэн нэгнээр өрөвдүүлэх гэж биш өөрийгөө тайтгаруулж доторхоо онгойлгох гэж л бичлээ. хүнд ямар сул тал байдаг вэ? бүдүүнээсээ болж эх орондоо амьдардаггүй хэн нэгнийг мэдэх үү? бусадтай адилхан биш байх ямар байдгийг мэдэх үү?
өөрийгөө тайтгаруулах гэж feeling good гэсийнмаа. :)

BLACK BALLOON

Энэ киног 2008 оны 11 сард үзээд бичсэн юм байна. Хуучин бичлэгээ чирж байна

Энэ кино 2008 оны 10 сард гарч эхэлсэн. Драма генрийн кино.
Томасын гэр бүл шинэ газар нүүж ирэх бөгөөд хөршүүд нь оюуны сааталтай ахыг нь гайхан хүлээж авч буйгаар кино эхэлнэ.
Томас бусдын адил энгийн тайван амьдрахыг хүсдэг. Гэвч түүний гэр бүлийн амьдрал оюуны хомсдолтой ахаас нь болоод бусдын адил байдаггүй ба байнгын дарамттай. Оюуны хомсдолтой ах Чарли нь Томасын сайхан мөчүүд болон боломжуудыг нь балласаар байдаг.
Киноны эхэн хэсэгт ээж нь жирэмсэн, оюуны хомсдолтой Чарли болж бүтэхгүй зүйл байнга хийнэ үнэхээр дарамттай байдаг. Эмчийн зөвлөсний дагуу ээж нь эмнэлэгт хэвтэн тэр хооронд Чарлиг Томас харж хандана. Чарли айлд зөвшөөрөлгүй орж жорлонг нь ашигласан явдлаас болж Томас сургуулийнхаа Жэкие Мастэртэй илүү дотносч үерхэж эхэлнэ. Дэлгүүрт аав нь мөнгө нь хүрэхгүй зарим зүйлээ буцаахад Чарли уурлаж олон хүний өмнө аав, Томас хоёрыг хүнд байдалд оруулдаг.
Ээж нь төрж гэртээ ирсэн ч оюуны хомсдолтой ах нь Томасыг олон удаа найз охиных нь болон ангийнхний дунд нь эвгүй байдалд оруулна. Энэ бүхнээс үүдэн Томас оюуны хомсдолтой ахыгаа үзэн ядаж эхэлдэг. Ах нь их ядаргаатай байдаг.
Гэвч найз охин нь энэ бүхнийг ойлгодог бөгөөд Томас ч эцэст нь ахыгаа ойлгон үзэн ядахаа больдог. Оюуны сааталтай хүүхдүүдийн тоглолтон дээр Чарлигийн хамт үзүүлбэр үзүүлэх хүүхэд нь ааш нь хөдлөөд Томас өмнөөс нь ахтайгаа тоглож ахыгаа илүү их ойлгодог.
Киноны сүүлчийн таван минут үнэхээх гоё

Миний хувьд энэ киног үзсэн чинь эхэндээ оюуны хомсдолтой ахыг нь үзэн ядах хүсэл төрж байсан ч оюуны хомсдолтой болсон нь түүний буруу биш гэж бодохоор үнэхээр өрөвдөлтэй. Бас гэр бүлийг нь хүмүүс ойлгохгүй элдвээр шоолж эсвэл төвөг учрууллаа гэж ад үздэг нь бас л нэгийг бодогдуулав. Бид ч гэсэн амьдрал дээр оюуны сааталтай хүмүүсийг хэр хүндэтгэж, зовлонг нь ойлгож харьцдаг билээ? Бас гэр бүлийг нь !!! Ихэнхдээ ад үзэж, тээр шаадаг.
Энэ кино үнэхээр их зүйлийг бодоход хүргэлээ. Манайхан шиг бусдыг хүндлэхдээ маруухан ялангуяа тахир дутуу болон оюуны сааталтай хүмүүсээ хүндэтгэж үздэггүй хүмүүс энэ киног үзээсэй гэж хичээнгүйлэн гуйя. Ер нь хүн бүрийг энэ киног үзэхийг уриалая. Бидэнд оюуны сааталтай хүмүүс, тэдний гэр бүлийнхний зовлон бэрхшээлийг ойлгоход тус болно. Мөн жүжигчид нь их сайн жүжиглэсэн ба дүрэндээ их зохицжээ. Найз охиных нь дүрд миний дуртай загвар өмсөгч Вард тоглосон байна лээ.
Маш сайн кино. Та бүхэн заавал үзээд сэтгэгдэлээ бичээрэй, юу бодсон чинь сонин байна

Дахиад хуучин тэмдэглэл

2008 оны 11 сарын 21-нд би иймэрхүү л юм сараачиж байж дээ
Би ийм байж болохгүй шүү дээ
Цаг хугацаа ямар хурдан өнгөрч байна аа:) Би хуучин блог дээрх зарим бичлэгүүдээ уншаад өөрийгөө яаж уруудаж байгаагаа харлаа.

Яг нэг жилийн өмнөх би хичээлдээ яарч гүйгээд л, өөрийгөө тэгчихвэл дээр юм байна, тэрийг сурчихвал надад хэрэг болох юм байна, түүний юмыг хийгээд өгчихье, тийм юм хийчэхэе, энэ номыг уншиж үзэе, энэ хөтөлбөрт хамрагдая гэж гүйгээд л амжаад л байсан. Сайн амжуулаад л болоод байж.


Есөн сарын өмнөх би өмнө нь сонгож байгаагүйгээрээ их, ачаалалтай хичээлүүдийг сонгоод дээрээс нь бөөн хөтөлбөрт хамрагдаад бичиг баримтаа цуглуулж энд тэндгүй үсчиж гүйгээд л хичээлээ өмнө нь хийж байгаагүйрээ хийж амжуулаад сураад, зөндөө олон ном уншаад л, газар сайгүй нисээд л:) өөртөө наачих сурчих юм болгоныг сураад л бүх зүйлээ амжуулж дээд зэргээр creative байсан.


Зургаан сарын өмнөх би харьд очсон ч уйтгарлана гиюүрнэ гэдгийг мэдэхгүй юм болгоныг сураад л, найзуудтай болоод л хөөрөөд л давхиад байж. Өөртөө маш их experience хуримтлуулаад амьдралыг арай өөр өнцгөөс харж сурсан. Юутай ч бас л бүтээлч байсан цаг хугацаатай уралдаад л.


Хоёр сарын өмнөх би эх орондоо дөнгөж ирээд хичээл эхлээд сар болчихсон юм чинь гэж бодоод өөртөө ямар ч ачаалал өгөхгүй байя гээд хамгийн хөнгөн өмнө нь авч үзээгүйгээрээ цөөхөн хичээл сонгож авав. Юм бүхэнд бухимдаж хичээл таравуу үгүй юү гэр лүүгээ гүйдэг болсон. Гудамжаар ч явахаас уур хүрээд гэртээ идээд л зурагтын өмнө суудаг амьтан???
Энэ хоёр сарын хугацаанд:
-ирээд хоёрхон өдөр суугаад нөхчих байсан хичээлээ одоо болтол нөхөж чадаагүй л байна.


-Ирснээсээ хойш Дөрвөн кг жин нэмсэн Энэ ойлгомжтой л байх


-Ганц ч удаа номын сан уруу зүглэсэнгүй Байнга л зурагтын өмнө байсан байх.


-Гурван том шалгалтанд очиж ороогүй Даалгавраа хийгээгүй хичээлээ ойлгох гэж оролдоогүй учраас


-Хөдөлгөөний дутагдалд орсон гэсэн оноштой нурууны булчин татаж физик эмчилгээнд орсон Залуугаараа хөгшчүүлтэй хамт насны доройтлын хичээлд явах болсон


-Бие даалтууд овоорсон. Багаар ажиллах ганц ч бие даалтын ажилд гар бие оролцоогүй


-Нэгэн хичээлд сонирхолгүй учраас гэсэн тодотголтойгоор сүүлийн нэг сар очоогүй Багш нь ойлгоод бие даалт хийн өгсөн сэдвүүдээр судлаад ирцээ бүртгүүлээд явах асар том боломж олгосон атал гэр үрүүгээ яарч тэнэгтсээр хичээлдээ очоогүй сар болчихжээ Өмнө нь хичээлдээ уначихлаа дахиж сонгохоос гэсэн хүнийг сонсоод санаанд багтдаггүй байсан чинь өөрөө тэдний нэг нь болох нь дээ


-Хүмүүс тэгэе ингэе гээд зөндөө зүйлд уриалж байхад нь татгалзаад биеийн амрыг бодсоор олон нийтийн олон ажлаас хоцорсон


-Залхуурсаар олон тэтгэлэгт хөтөлбөрөөс хоцорсон.


-Тоэфлийн шалгалтандаа бэлдэх хугацаанд зурагт үзсээр байгаад бэлтгэлгүй орж бага оноо авч мөнгөө хайран болгосон.


-Найзууд уулзая гэхэд нь харьлаа гэдэг хариулт өгсөөр байгаад хөндийрч эхэлсэн.


-жүжиг үзнэ гэж бодсоор гурван жүжиг нэг үнээр дахин тоглож буй ховор завшаанаас залхуурсны хар гайгаар хоцорлоо доо


Энэ жагсаалт үргэлжлээд л байж магадгүй бололтой. Уул нь гэнэт орчин солигдоод стрессдэж байна гэж бодоод тайвшруулаад явсан чинь хоёр сар өнгөрчихлөө. Бүх хичээл даалгавар нуруун дээр овоорчихож. Дүнгүүд гарч эхлэх дөхөөд байхад чинь ерөөсөө санаа зовохгүй урсгалаараа урссаар бүдүүрсээр. Би ийм байж болохгүй шүү дээ Одоо юм болгоноо амжуулаад хуучны бүтээлч амьдрал уруугаа орвол тийм ч их оройтоогүй л байна. Тиймээс ямарч байсан одоо хичээлээ хийж юмаа амжуулж дээрх алдаануудаа засах гэж оролдоё доо. Тэгэхгүй бол өөрөө өөрийгөө харж улам гутраад болохгүйнээ.
Би ийм байж болохгүй шүү дээ

Хуучин тэмдэглэлээс

Би өмнө нь банжиг дээр хөтөлж байсан блогийнхоо бичлэгүүдийг орууллаа. Энэ бичлэгийг 2008 оны 11 сарын 5 нд бичиж байсан юм байна. Бараг хоёр жилийн өмнө.
Обама баяр хүргэе

Тиймээ 2004 онд хэний ч мэдэхгүй Обама хэмээх залуу Демократын хуралд Жон Керриг дэмжиж үг хэлж байсан. Үнэхээр гайхалтай улс төрч хүн гэж тийм л байх ёстой болов уу. Тэр үед хэн ч 2008 оны ерөнхийлөгч Обамаг болно гэж төсөөлөөгүй байх л даа Гэвч тэрээр өнөөдөр Америкийн нэгдсэн улсын ерөнхийлөгч боллоо шүү дээ.


Дэлхийн нөгөө өнцөгт байгаа Монголын иргэн надад энэ төдийлөн хамаатай биш ч гэсэн би өнөөдөржингөө BBC үзэж Обамаг дэмжиж байлаа. Энд хэд хэдэн шалтгаан бий лдээ.
Манай Монголоос Америкт ажиллаж амьдардаг ихэнх хүмүүс цагаачдын хамгийн ихээр төвлөрсөн байдаг Чикаго хотод амьдарцгаадаг. Харин Америкийн хамгийн анхны өнгөт арьст ерөнхийлөгч Обама Чикаго хотод ажиллаж амьдардаг. Мөн тэрээр цагаачдыг дэмжиж байсан ба 17 настайдаа Кеняагаас ирж тэтгэлэгээр сурж байсан ааваараа төлөөлүүлж Америкийн мөрөөдөл гэж ямар агуй зүйл, юунд хүргэж болохыг олон удаа илтгэлдээ дурдаж байсан. Тэрээр эгэл жирийн нэгэн өөрийн хөдөлмөр авьяас чадвараараа ямар агуу амжилт бүтээж болохыг бидний өмнө харууллаа. Хэдийгээр АНУ-д арьс өнгөөр ялгаварлахыг хориглодог ч бодит амьдрал дээр арьс өнгөний ялгаварлалт оршсоор байдаг. Харин энэ бүхнийг даван туулж чадсан Обама Америкийн 44дэх ерөнхийлөгч боллоо. Мөн миний тааралдаж байсан ихэнх хөгшин Америкчууд бид юу гэж хар арьст туршлагагүй Америкийг ерөнхийлөгчөөрөө сонгох юм бэ гэж хэлж байсан юм. Харин Америкийн залуучууд арьс өнгийг үл харгалзан өөрийн эх орондоо хэрэгтэй гэсэн залуухан Обамаг сонгожээ. Миний бодлоор Обама хүн бүрийн өмнө маш том үлгэр дуурайллыг авчирч байгаа болов уу гэж бодож байна Америкчууд үнэхээр том Хувьсгалыг Обамагаар төлөөлүүлж хийж байгаад үнэхээр догдлоод байхийн. Тэрээр энгийн Америк гэр бүл үрүү түлхүү чиглэж кампанит ажлаа хийж байгаа юм шиг санагддаг байсан. Юутай ч энгийн мөртлөө гайхалтай илтгэл тавьж байсан, түүхэнд шинэ кампанит ажлыг хийсэн, бодит амьдралыг олж харан бодлогодоо тусгаж байсан тэрээр мянган мянган Америкчуудын хүсэл мөрөөдлийг тээн яллаа.


Одоо харин залуу ерөнхийлөгчийн юуг яаж хийхийг дэлхий анхаарлаа хандуулан харж байна.
За юутай ч Congratulations Obama! Амжилт хүсэе


Мөн сонордуулахад Кеняа улсад мянган мянган хүмүүс жагсан баяраа тэмдэглэж, улс даяараа баярлан амралтын өдөр болгон зарлаж байна гэнэ.
Харин манай ямаагаараа дуудуулаад байгаа улстөрчид түүний ганц ч болов илтгэлийг сонсоосой улстөрч, эх оронч, зорилготой хүн ямар байдгийг хараасай гэж. Харсан сонссон байлгүй дээ ард түмнийхээ яаж амьдарж байгааг ч мэдэхгүй улстөрчид минь.



PS; энэ бичлэгийг Америкийг шүтсэндээ биш Обамаг хүндэлдэг учраас оруулав.

Energy with Monday morning!

Хүн бүр өөр өөрийн ертөнцөөрөө амьдардаг энэ хорвоод өөрийн ертөнцөө олох гэж ядаж яваагаа хараад заримдаа их л өрөвддөг байж билээ!
Багаасаа тарган байсан би байх ёстой жингээсээ арваад кг-аар илүү л дээ. Энэнээсээ болоод багаасаа л найз нөхөд багатай ганцаараа байх дуртай хүүхэд байсан. Янзан бүрийн л юм турах гэж хэрэглэсэн байх. Эм, цай, загварын дамжаа, бассейн, тураах төв. Гэхдээ тэр үедээ бага зэрэг жин хасаад буцаад нэмчихдэг байсан. Одоо бодоод байсан чинь би ерөөсөө сэтгэлээсээ турчихий даа гэж боддоггүй байсан юм шиг байна. Эсвэл тэр үед хөөрхөн л болох гэж турая гэж боддог байснаас туранхай байхийн ашиг тусыг ойлгодоггүй байсан байх.
Харин саяхнаас турах талаар илүү зүйл мэддэг болж байх шиг байна. Хамгийн гол нь тарган байхын аюул, муу зуршлуудынхаа талаар судлаад, их идэх нь яаж биеийг маань алж байгаа талаар төсөөлөөд эхэлсэн чинь турах гэдэг асуудалд илүү их serious ханддаг болсон.
Өчигдөр телевиз үзэж байсан чинь Обамагийн эхнэр Мишэл Обама Америкийн дунд сургуулийн хүүхдүүдтэй ярилцлага хийж байгаа нь гарч байсан. Тэрээр хүүхдүүдэд " Хүн аль болох эртнээс өөрийн зуршлаа өөрчлөх хэрэгтэй. Тавган доторхоо хараад өөрт чинь хэрэггүй л бол түүнийг өөрчлөх хэрэгтэй. Газтай ундаа уухын оронд ус уудаг заншилтай болох хэрэгтэй. Тийм маягаар аль болох эртнээс болохгүй зуршлаа өөрчлөх хэрэгтэй. Тэгэхгүй бол нас ахих тусам зуршил чинь өөрийг чинь л үгүй хийх болно" гэх утгатай юм ярьсан нь надад ч хэлээд байгаа юм шиг санагдсан.
Тэгээд өглөө босоод хажуугийн хөлбөмбөгийн талбайд гүйсэн чинь Монголд хүн гүйдэггүй байх гэсэн миний бодлыг тэнд гүйж байсан зөндөө хүмүүс өөрчилсөн. Ихэнх нь хөгшин хүмүүс байсан лдаа. Тэр үед өөрөөсөө ичсэн шүү. Залуухан байж яагаад өдөр болгон гараад гүйдэггүй байсан бол гэж?
Өмнө нь яг ийм асуултанд хариулахдаа Америкт яахав гүйж байсан л даа тэнд хэн ч шоолохгүй тэгээд гүйх талбайтай. Харин Монголд гүйх талбай алга хүмүүс шоолно гэж байсан.
Гэтэл гэрийн маань хажууд бүхэл бүтэн хөлбөмбөгийн талбай байна шүү дээ. Хүмүүсээс ичиж өөрийгөө улам залхуу болгож байсандаа ичсэн шүү.
Тэгээд өнөөдрөөс эхэлж өглөө бүр гүйдэг зуршилтай болохоор шийдлээ. Нэгэнт шийдсэн юм чин болчих байхаа.

PS: Би гуравдагч оронд амьдарч байгаа гэдгээрээ шалтгаан хийж олон юмнаас зугтаж байгаагаа ойлгосон. Зүгээр л нүдээ нээгээд ингээд хийчихэе гэхэд болохгүй бүтэхгүй юм гэж байхгүй байгаа юм шиг санагддаг болсон шүү. Би ер нь их шалтаг гаргадаг амьтан байсан байна.